Γονείς: Σταύρος και Μαρία Πίττα
Αδέλφια: Μιχάλης, Νικόλας, Πέτρος, Φίλιππος και Κατερίνα
Ο Φώτης Πίττας γεννήθηκε στο χωριό Φρέναρος, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 28 Φεβρουαρίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Φρενάρους, το Γυμνάσιο Αμμοχώστου και το Διδασκαλικό Κολέγιο Μόρφου. Ήταν φοιτητής στο Κολέγιο, όταν εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. με την έναρξη του Αγώνα. Υπηρέτησε στο δημοτικό σχολείο Άχνας ως δάσκαλος, όπου ανέπτυξε πλούσια δράση, τόσο στον μαχητικό όσο και στον οργανωτικό και διαφωτιστικό τομέα. Μετά την καταζήτησή του από τους Άγγλους, στις 18 Οκτωβρίου 1956, κρυβόταν και δραστηριοποιήθηκε κατά την «εξόρμηση προς τη Νίκη», τον Νοέμβριο του 1956. Στη συνέχεια του ανατέθηκε η αναδιοργάνωση των χωριών Λύσης, Βατιλής και Άσκειας (Άσσειας).
Στις 10 Ιανουαρίου 1957 συνελήφθη στη Βατιλή και κρατήθηκε για είκοσι περίπου μέρες στις φυλακές Αμμοχώστου, όπου βασανίστηκε ανελέητα. Για τις μέρες αυτές μας άφησε ένα γραπτό ντοκουμέντο, το ημερολόγιό του και τη μορφή της Ελευθερίας ζωγραφισμένη στον τοίχο του κελιού του με αίμα, που έβγαζε από το στόμα του λόγω των βασανιστηρίων.
Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και, ακολούθως, στα κρατητήρια Πύλας, απ’ όπου δραπέτευσε στις 12 Μαρτίου 1958, μαζί με τον ήρωα Ανδρέα Κάρυο και άλλους δύο συναγωνιστές του, μέσα σε κρύπτη κατασκευασμένη σε φορτηγό αυτοκίνητο. Μετά τη δραπέτευσή του, ορίσθηκε υποτομεάρχης στην περιοχή Λύσης, όπου ανέπτυξε τόσο πλούσια και αποτελεσματική δράση, ώστε οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να επιβάλουν δεκαπενθήμερο κατ’ οίκον περιορισμό, τον οποίο μάλιστα επιθεώρησε και ο ίδιος ο Άγγλος πρωθυπουργός Μακμίλλαν, που βρισκόταν τις μέρες εκείνες στην Κύπρο.
Στο μεταξύ οι απώλειες της Οργάνωσης ήταν τόσο μεγάλες στην περιοχή, ώστε ο Φώτης Πίττας και οι άλλοι επιζήσαντες καταζητούμενοι του υποτομέα του θεώρησαν σκόπιμο να μετακινηθούν σε ασφαλέστερη περιοχή.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958, ο Φώτης Πίττας και οι συναγωνιστές του ήρωες Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού και Χρίστος Σαμάρας βρέθηκαν σε νέο κατ’ οίκον περιορισμό στο Λιοπέτρι. Επιχείρησαν να διαφύγουν διασπάζοντας τον κλοιό, αλλά συγκρούστηκαν με Άγγλους στρατιώτες και αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε αχυρώνα του Λιοπετρίου. Όταν ανακαλύφθηκαν, κλήθηκαν από τους Άγγλους να παραδοθούν. Το αγωνιστικό τους σθένος όμως τους οδήγησε σε μάχη μέχρι τέλους. Μετά από τετράωρη μάχη και, επειδή η αντίστασή τους ήταν άκαμπτη, οι Άγγλοι περιέλουσαν με βενζίνη τον αχυρώνα και τον πυρπόλησαν. Ακολούθησε ηρωική έξοδός τους κατά την οποία έπεσαν και οι τέσσερις μαχόμενοι.
Πηγή: Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959
Φωτογραφικό Υλικό
